Касцёл Успення Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францысканцаў у Пінску
Унікальны культавы комплекс былога кляштара францысканцаў - адзіны захаваны ў Пінску ансамбль у стылі барока.
Яго запамінальны сілуэт з стромкімі чарапічнымі дахамі, вытанчанай сігнатуркай над Кафедральным касцёлам, чатырох'ярусны званіцай і фігурнымі франтонамі семінарыі - візітоўка Пінска. Манастыр францысканцаў, адзін з найстарэйшых у ВКЛ, быў заснаваны ў 1396 годзе будучы вялікім князем Жыгімонтам Кейстутавічам. Драўляны манастыр неаднаразова гарэў і асабліва моцна пацярпеў у 1648 годзе падчас паўстання далучыліся да казакаў гараджан. Цяжка ўсталяваць дакладны час узвядзення на тэрыторыі манастыра першых каменных пабудоў. Касцёл Успення Найсвяцейшай Панны Марыі быў асвечаны ў 1730 годзе. Найбольш верагодныя гады яго будаўніцтва 1712-1730 (аднак не выключана, што ў гэты ансамбль ўвайшлі больш раннія цагляныя будынкі або іх фрагменты).
Касцёл - дзіўны помнік, дзе гатычная моц бакавых сцен і апсіды спалучаюцца з вытанчаным барочным фасадам, верхнюю частку якога апярэзвае ажурная стужка ў стылі мадэрн. Да галоўнага нефу базылікі з абодвух бакоў прымыкаюць капліцы - капліцы. У храме 7 алтароў (6 драўляных і адзін стукковый). Дзівіць вытанчаная драўляная разьба, стваральнікам якой лічаць віленскага майстра Яна Шміта і яго вучняў. Сапраўдны шэдэўр - разьбяны амбон з балдахінам з суцэльнага ствала ліпы. Асаблівае месца ў касцёле займае палатно Альфрэда Ромера «Пінская Мадонна» (Мадонна з челкой), напісаны для гэтай святыні ў 1894 годзе. Сцены і скляпенні касцёла ў 1909 году аформілі ў стылі мадэрн варшаўскія мастакі. Стары орган, які складаецца з 1498 металічных і драўляных труб, выраблены ў 1836 годзе. У крыпце пад галоўным алтаром спачывае прах першага ў гісторыі Беларусі кардынала Казіміра Свёнтка. Былая святыня францысканцаў з 1925 года з'яўляецца кафедральным касцёлам, а ў 1996 годзе рымскі папа Ян Павел II удастоіў яе статусу Малой базілікі, адной з трох на тэрыторыі Беларусі.
Званіца, пабудаваная ў 1817 годзе, у 1930-я гады дадала яшчэ адзін ярус і атрымала новы купал барочных абрысаў. У былых манастырскіх будынках знаходзіцца Упраўленне Пінскай каталіцкай дыяцэзіі і дзейнічае адроджаная ў 2001-м Вышэйшая духоўная каталіцкая семінарыя імя Святога Тамаша Аквінскага. У яе крыжовай галерэі захаваліся фрэскі пачатку XVIII стагоддзя, прысвечаныя дзеянням Святога Францішка.
Тэкст Таццяны Хвагінай