У гады Другой сусветнай вайны лагер смерці Трасцянец, створаны восенню 1941 года на паўднёвы ўсход ад Мінска, стаў найбуйнейшым у Беларусі і на той тэрыторыі Савецкага Саюза, што была акупаваная немцамі. Па колькасці ахвяр фашызму Трасцянец стаў чацвёртым пасля Асвенцыма, Майданека і Трэблінкі.
Пасля вызвалення ад нацыстаў тут было выяўлена больш за трыццаць брацкіх магіл, некаторыя з якіх дасягалі ў даўжыню 50 метраў, а таксама кремационные ямы, дзе гітлераўцы спальвалі на вогнішчах расстраляных, атручаных газам і нават жывых людзей. Гэтыя пякельныя печы працавалі штодня. Абвугленыя шкілеты каты звозілі ў загадзя прыгатаваныя равы, у якія іх метадычна ўтрамбоўвалі гусенічным трактарам. Усяго ў Трасцянцы загінула больш за 206 тысяч чалавек.
22 чэрвеня 2015 года на месцы канцлагера быў адкрыты мемарыяльны комплекс «Трасцянец» з 10-метровым цэнтральным манументам «Брама памяці» - ён стаў працягам мемарыяла, пабудаванага тут у 1960-я гады.